Verstoppertje...

Ik speel soms verstoppertje.

In het boek ‘Vonken van Verlangen’ van Wibe Veenbaas beschrijft hij waarom kinderen het zo leuk vinden om verstoppertje te spelen; omdat het zo’n heerlijk gevoel is als je gevonden wordt. Dat iemand naar je op zoek is geweest en moeite doet om je te vinden.

Alleen, ben ik geen kind meer…

Art: Margo van Erkelens

Ik speel verstoppertje door maskers op te zetten. Maskers die de wereld vertellen dat ik het allemaal alleen kan, dat ik het wel kan dragen, dat ik sterk en zelfstandig ben. Alleen is dat lang niet altijd waar. Ik voel me vaak genoeg onzeker, bang of verdrietig. Dat zijn de momenten waarop ik ernaar verlang dat iemand zegt; Ah! Daar ben je, ik zíe je wel, kom maar tevoorschijn! Maar dat gebeurt niet. Ik word niet gezocht… en niet gevonden.

Het masker dat ik de wereld laat zien, wordt geloofd en ik blijf achter met m’n nare gevoel en onvervulde behoefte. Op slinkse wijze probeer ik dan alsnog te krijgen waar ik naar verlang. Zonder het echt te vragen, zonder te laten zien wat zich achter dat masker afspeelt. Dat werkt zelden, maar blijkbaar is dat minder eng dan mijn masker afzetten.

Ik wil me niet verschuilen achter maskers van stoerheid en ondertussen verdrietig achterblijven. Het verlangen om mezelf te laten zien, is inmiddels groter dan de angst ervoor. Daardoor lukte het me deze week om op een heel spannend moment, naar goed voorbeeld van de geweldloze communicatie, toch te benoemen waar ik behoefte aan heb en een verzoek te doen. Zonder het in te kleden, zonder het mooier te maken, of te doen alsof ik het eigenlijk niet echt nodig heb. Dit is waar ik naar verlang, en je mag ook ‘nee’ zeggen. Wat een rust geeft het om mezelf op deze manier te laten zien. Ik hoef niet meer de hele tijd bezig te zijn met welke trucjes ik allemaal moet uithalen om m’n behoefte vervuld te krijgen. En jeetje, wat ben ik daar normaal veel tijd en energie aan kwijt zeg!

Dus, maskers af, verberg jezelf niet langer, je bent zoveel mooier zonder masker!

Hoeveel maskers moet je dragen,
Hoeveel mensen moet je zijn,
Hoeveel levens moet je leven,
Om op een dag Jezelf te zijn.
Stef Bos